2015-12-07

BEGIA BEGI TRUK - SKATERRAK 3







BEGIA BEGI TRUK (Skaterrak – 3)
Mikel Valverde
(Giltza, 2014)


            Egin ez duen grafiti batengatik, zigorra bete behar izango du Imanolek Arte Garaikide Museoan. Estefano Sabatinik, eraikuntza-negozioan aberastutako gizonak, eragin handia izango du artegunearen zuzendariarengan.
            Estefano tipo trakets eta egoskorra izanda ere, tratu batera ekarri dute beste sakaterrek: hauek enpresariak jasaten ari den xantaia (izpirituen erasoaren itxura duena) argitzen lagunduko diote eta Sabatinik mesedea itzuliko die –Imaren barkamena lortzea eskatuko diote.
            Lanean hasita, “medium”aren itxurak egiten ibiliko da Anyo eta Adrian beti bezain fin ibiliko da informazioa biltzen; eta, oraingo honetan, arriskutik gertu, gertuegi.

            Lehendik ere eagutzen dugu nolakoak diren skaterrak. Estefano pertsonaia inozo samarra begitanduko zaigu. Istorioa ez da oso sinesgarria, baina dibertigarria bada, bai. Agian, bukaeran, kontakizuna gehiegi bermatzen da pertsonaia baten –Sanperenaren– aitorpenetan, korapiloa erraxkiegi askatuz. Kontakizuna linelaki emanda dago, historia ulertaraziko diguten aldizkako flash-back batzuk pertsonaien esandakoetan.


            Oso liburu aproposa irukurtaldi luzetxoak zail egin zaizkizuenontzat hamar minutuan irents daitezkeen kapitulutan antolatuta baitago liburua. Entreteniagarria oso eta eskuratzeko erraza e-liburutegiari esker.

Rafa L.







2015-11-26

BIRIBILGUNEA




BIRIBILGUNE
Katixa Dolhare-Çaldumbide
(Elkar-Iparluma, 2014)



           Baionako Inmigrazio Irregularraren aurkako polizian egiten du neska detektibeak, Harriagara –bere herrira– bueltatu berri dena. Tyago deituriko proxeneta baten atzetik joango da Senegaleraino; eta, bide batez, bere auzo gaztetxoaren – Sibulunbairen– amaren bila. Dakarreko egonaldi zoragarriaren ondoren Paris ondoko Meaux hirira bueltatuko da detektibea. Han kolegio batean langile ibilita, lortuko du ikerketa burutu ahal izateko behar adina datu eta informazio.

           Egia esan, istorioak ez du egia antza handiegirik. Kasualitate gehiegiak sinesgarritasun urria dakarkio narrazioari. Pertsonaiak singleak dira, alde bakarrekoak; hala ere, atsegin egiten zaizkigu. Ez dugu protagonista nagusiaren izena jakitera iritsiko (horrek oso urduri jartzen nau).

           Ez dago denbora saltorik eta kontakizunaren haria argia eta jarraierraza da. Neska detektibearen pentsamendua tarteka azaltzen zaigu pasarte batzuetan. Akzioa alde batera utzita; Euskal Herria, inmigrazioa, emakumearen egoera eta abarrei buruzko iritzia emango digu protagonistak.


           Hasieran oso bitxia egingo zaigu euskalkia, baina berehala hartuko diogu tamaina eta gozatzera helduko gara. Iparraldean zer idatzi eta irakurtzen den ezagutzeko parada.

Rafa L.






2015-10-20

ORDAINA





ORDAINA

Philip K. Dick

(Mettok, 2015)









            Liburuari izena ematen dion ipuinean –Ordaina–; poliziak dena kontrolatzen duen munduan, Jennings bere lanaldia bukatu ondoren, memoria gabe utzi dute; ikertu duen geroa ikuskatzeko makinari buruzko informazioarik zabal ez dezan. Berak jakin izan zuen noizbait zein izango zen bere etorkizun latza eta kontratuaren diruaren ordez jasotzeko hobetsiko duen lansariko objektu ezdeusek –berak aurretik aukeratutakoak– emango diote bizia salbatzeko erakusbidea.
            Beste hamar ipuinetan antzeko istorioak proposatuko zaizkigu. Gizakien pertsonalitate eta memoria aldaketa usu erabiltzen ditu botereak, gizakiek ez dute beraien nortasun ziurtasunik ere. Gerra hotzeko garaiko ipuinak dira, errusiarrak eta estralurtarrak dira etsairik handienak.
            Berrogeita hamar-hirurogei hamarkadako ipuinak dira eta zahar kutsukoa egiten zaigu eskenategia: ez ordenadorerik, komunikazio akastunak, ez sakelakorik, espaziontziak kutre samarrak irudikatzen ditugu… Baina gizakiak itota bizi (?) dira, automatikoki, erroboten menpe askotan, duintasuna galduta, etsirik… mixeria oso modernoak.
            Gustura hasi nintzen ipuin hauek irakurtzen, baina bukaerako astuntxo egin zaizkit. Agian denak jarraian irakurri izan ez banitu! Hasi, behintzat, eta esango didazue.


Iradokiko zaizuen irakurketan lehenengo sei ipuinak irakurtzea proposatuko zaizue.

Rafa L.


2015-10-02

IRAKASLE DESAGERTUAREN KASUA



LAU LAGUN ETA ERDI – 1
IRAKASLE DESAGERTUAREN KASUA (1995)
Joachim Friederich
(Giltza, 2009)


            Eskola berean dabiltza gure lau lagunak: Estefani, Errefautxo –neskaren anaia–, Txarli eta Fede. Federi izugarri polita iriditzen zaio Sulte-Stratmann andrea, Natur Zientzietako irakaslea. Ia-ia maiteminduta dagoela esango dute bere lagunek. Irakaslea beti izan da egoskor samarra, zorrotza eta ikasleekin lagunkoikerietan ibiltzearen ez oso lagun.
            Bat-batean, Sulte-Stratmann andreak izugarrizko aldaketa egingo du: arropa garestia, auto deportiboa… Banku lapurreta egon da horietako egun batean. Kasualitatea ote? Legez kanpoko zerbaitetan nahastuta egongo al da Naturrekoa? Izan ere, guztiz ezohizko lekuetan eta jende arraroarekin ikusi izan dute lau lagunek eta Xarmantek –Fedek kalean topatu duen txakurtxoa, taldea osatzeko falta zen lagun erdia–.
            Federi izugarrizko bihotzondokoa emango lioke bere irakasle kuttuna poliziari salatu behar izateak. Baina oso-oso da susmagarria.

            Kontaketa arina eta erakargarria da. Pertsonaiak atsegin eta sinpatikoak egiten zaizkigu. Ausardia behar denean, ausartak izango dira. Eta beldurra pasatakoan, bere izua aitortuko dute lotsarik gabe. Gustu askoz izango ginateke gu horren koadrilla jatorrako kideak.

            Merezi du irakurtzeak. Aspaldian idatzitako abenturak badira ere (jendeak telefono-kabinak erabiltzen zituen deiak egiteko!), oraindik erakargarri egiten zaizkigu. Gustukoa izan baduzue serieko lehenengo hau, zortekoak zarete: Lau lagun eta erdik pilo bat abentura liburuak dauzkate, eta eskura dauzkagu gehienak "e-liburutegia"n.

            Eskolako gazteenentzako egokia, besteei infantilegia irudi dakizueke. 

Rafa L.






2015-09-23

COLLINI AUZIA











COLLINI AUZIA

Ferdinand von Schirach

(Erein, 2015)


            Hans Meyer industriagizon errespetatua krudelki erahilda izango da. Collini jaunak, hiltzaileak, ez dio justiziari itzuri egin nahi izan, eta abokaturik ere nahi ez duela ematen du. Txandako abokatu defendatzailea Caspar Leinen da. Caspar eta Philippe Meyer –hildakoaren biloba– lagun minak ziren gaztetan; Caspar maiteminduta egon zen Johannarekin, Philipperen arrebarekin; agian, hala dago oraindik ere. Leinenek ezagutu eta maite egiten zuen Meyertarren aitona.
            Hala ere, Leinen legegizonak bere gain hartuko ditu Fabrizio Colliniren defentsa-lanak eta bazter guztiak sakon arakatuko ditu bere lana ongi betetzearren. Meyer jaunaren gerra garaiko aurrekari ilunak–orain mingarriak denontzat– agerian utzi behar izan arte.

            Hiru arotan burutzen da historia: Collini haurraren gerra garaia Italian; Leinenen haurtzaro eta gaztaroko uda zoriontsuak;eta gaur eguneko nahaste, gainbehera eta iraganeko itzal luzeen bueltatzea. Saltoka ibiliko da istorioaren haria denbora lerroan.Pertsonaiak sinesgarri eta bizi-biziak. Sufrikarioan amilduak. Bai lehengokoak, bai egungoak.


            Kapitulu motzetan ematen da nobela. Justiziaren funtzionamenduaren gorabehera korapilotsuak ulertzeko zailtxo egin dakizkiguke aldizka, baina erraz gaindituko dugu oztopo txiki hori. Historia hunkigarri honek merezi du. Denek sufritu, eta denek arrazoi, litekeena ote?

Rafa L.





Itzultzailea tolosarra da.
Ezagutzen al duzue?

 

2015-09-16

ITZALAK BIZI DIREN LURRALDEA





ITZALAK BIZI DIREN LURRALDEA
Alberto Ladron
(Elkar, 2015)


            Jon eta Rikka Bermas kaleko umeak dira. Arkam-eko bazterretan jendeari buruzko informazioa jasoz eta Inperioko Segurtasunari hori pasa egiten diote, trukean txanpon batzuk jasoz. Arkania-ri buruzko datuak jasotzeko aginduarekin hasten dira gauzak nahasten. Arkanian Bdaztia ari da erlijio berria sustatzen eta jendea asaldatzen, hango herria matxinatzeko puntuan dago.
            Gesaldan presondegira eraman dute Rikka. Azeri Gorriarekin jarri dute harremanetan Jon eta gatz-basamortuko presondegira joango dira biak, lagunak libre uztera. Maisua askatuko dute, Rikka ezin askatu. Bat eginda hirurak (Maisua, Azeria eta Jon) abiatuko dira Apirilia-ra, liburuzainek bere Dorre Berdean gordetzen duen Diesirae ezpata eskuratzeko, hau baita Arkania-ko dragoia akaba lezakeen arma bakarra. Behin ezpata magikoa lortuta, Mei-Ottokar jauregirainoko bidaian jarrituko dute. Eta abentura gehiago, eta gehiago…

            Pertsonaiak genero honetan oso ohiko direnak: agure jakintsu eta xaloa, ume ausarta, gudari harroputz eta bihozbera. Fantasiazko kontakizunean ezin sinesgarritasun handirik eskatu pertsonaiei, baina beraiekin bat egingo dugu eta hunkituko gaituzte. Atentzioa ematen dute paisaiaren deskribapen zehatza eta ekintzaren kontakizun dinamiko bizia; biek ekintzaren erdi-erdian sartzen gaituzte deblauki.

            Alberto Ladron idazleak sekulako saltoa egin du krimenetik fantasiara. Gorako saltoa, nire uste apalean. Ez naiz mota honetako abentura fantastikoen oso zale, baina izugarri gozatu dut liburuaz eta irakurketa ezin utzirik ibili naiz.

Ez izan dudarik eta irakurri! Aholku bakarra: eraman ezazu motxilan une oro eta edonora, damutuko zaizu bestela.

Rafa L.

2015-09-03

HADA BATEN HEZIKETA


HADA BATEN HEZIKETA
Didier van Cauwelaert
(Erein, 2008)


            Nicolasek Raoul gaztetxoa eta Ingrid, honen ama, ezagutu eta elkarrekin gustura egonda, batera bizi izaten jarriko dira Nicolasen landetxean. Izugarri maite du Ingridek bere lana. Ezer berezirik gabe, Nicolas eta Ingriden arteko harremana hoztutzen doa, eta inor minduta suerta ez dadin eran bereizteko ahaleginduko dira. Raoul ez da konforme.

            Gorriak ikusita, Iraketik Pariseraino etorritako neska gaztea da Sezar. Supermerkatuko kutxan lan egiten du. Nicolas bere ilaran jartzen da beti. Begirada gutxi batzuekin eta behar baino gauza ezdeus gehiago erosita elkarrekiko erakarpen intimo moduko bat sortuko da bien artean. Egun batean elkarri kontatuko dizkiote beren kezkak.

            Nicolas etorri artekoan, aitarik gabe bizi behar izan duen Raoulek ez dio zorionari ihes egiten utzi nahi eta edozer egiteko prest dago, baita hada bat topatu eta hari arauzko desioak kunpliaraziz, Ingrid eta Nicolasen artekoa zuzen dadin lortu.

            Egungo Parisen burutzen da istorioa. Pertsonaiak nahikoa sinesgarriak. Puri-puri dauden hainbat gai ukitzen ditu kontakizunak: emakumearen eskubideak, inmigrazioa, kulturen talka… gai konplexuak, nekez askatzeko moduko korpailoak irtenbide majiko ezean. Baina, zorionez, bada soluzio hori; zertarako bizi dira hadak, bestela?

            Zailtasunak ditu liburuak. Batzuetan hausnarketa sakon eta luzeegitan murgiltzen da. Itzulpenak, garbizaleegia agian, irakurketa lasai-patxadatsuari traba egiten dio maiz.
            Baina merezi du nekeak: istorio garratz, gozo eta zoragarria. 

Rafa L.






2015-08-18

DIRUA GALGARRI


















DIRUA GALGARRI
Mariano Izeta
(Auspoa, 1962 / Euskaltzaindia, 2015)



            Jatorri euskaldunekoak badira ere, Parisen egiten dute lan Jean Pierre Vivier-rek eta Franzis ilobak. Beraien zaintzapean zeukaten diru kopuru handia desagertu egin da bulegotik, baita Franzisen altzairuzko erloju dotorea, osabak oparitutakoa.
            Poliziek erdi hilik topatu duten gaizkileetako batek esandako azken hitzen hariari tiraka, iritsiko da Claudet komisarioa gaizkileak topatu eta atxilotzera. Baina lapurrek, presiopean egonda ere, ez dute lau milioien desagerpena bere gain hartuko. Friederick erlojugile azkar eta maratzari –egile beraren antzeko bat– esker argituko da kasua.

            Pertsonaiak ez dira oso sinesgarriak, bere paperean estu eta zurrunegi agertzen dira. Euskaldunak fededunak dira, dudarik gabe. Emakumea etxekoandrea da, ez besterik. Kontakizuna denboraren katean emanda dago, salto eta gauza “arrarorik” gabe. Bukaeran sorpresatxoa gordetzen du istorioak.

            Polizia kontakizun xalo eta sinplea, topikoz betetakoa, eratu zuen egileak. Pentsamolde arrazista samarrak eta bortxakeriaren aldekoak erdikusten dira zenbait eskenatan. Euskal polizia nobelaren hastapenak (aurretik Hamabost egun Urgainen geneukan) koka genezake narrazioa eta, egun, hori da bere baliorik handiena.

            Ez du lan handirik irakurtzeak eta gustagarria izan daiteke ordu parea emateko. Euskalkia gozatu nahi izanez gero, Auspoa-ren edizioaz hobeto.

Rafa L.



Sautrelan Beñat Sarasolak esandakoak:



Euskal polizia nobelaren bilakaerari buruzko zerbait gehiago jakiteko:

2015-08-15

PRIME TIME






PRIME-TIME
John Andueza
(Elkar, 2014)







            Bizkaian gaude, Bilbo inguruan. Telbistako bi pertsonaia ospetsuk –Aginaga eta Sotillos– bere buruaz beste egin dute oso tarte laburrean. Hanka-sartze mundiala egin ondoren Ertzaintzatik bota zituzten Bala eta Klemente orain detektibe dabiltza, bizitza aterako badute. Lukas Montxonek, auto-istripu batean elbarri geratutako telebistako aktoreak, kontratatu ditu detektibe hasi berriak; ez baitirudi oso konforme Ertzaintzak emandako bere bi lankide ohien suizidioaren aldeko iritziarekin. Denek kasua itxitzat eman arren, Balak eta Klementek jarraituko dute ikerketarekin eta halako batean hirugarren hildakoa –telebistako Zuzendaria– azalduko da bere txaleteko igerilekuan. Hari bati eta besteari tiraka gure detektibe berexiek hiltzaileak bere azioak aitor ditzan lortuko dute.

            Telebistako pertsonajeen artean suertatzen diren inbiriak, zeloak, ideia-lapurretak, mendekuak dira mintzagai nagusia. Kutsu umoretsuaz ematen da istorioa. Elkarrizketan etengabe bermatzen da kontatzekoa, beraz, irakurterraza egiten da narrazioa. Hizkera oso kalekoa da. Pertsonaiek prestatu edota intrepretatuko dituzten telebistako gidoi-zatiak tartekatu egiten dira narrazioan. Bukaeran, hiltzaileak egingo duen aitorpenaren gidoia ematen da plasta-plasta; irakurleak ez du pentsatu behar izango, dena eginda ematen baitzaio, gure garunek  Bala eta Klementerenak baino motelago ibiltzerik izango dute.


            Aurretik irakurri genizkion liburuetan baino emaitza borobilagoa lortu du Anduezak. Nabari da telebistako ekosistema honen ezagutza. Mediaren sotoei buruzko zerbait gehiago ikas genezake Anduezaren eskutik. Gure iritzian, azkeneko laurogei orrialdeak soberan daude, beharrik gabe luzatzen dute liburua. Azkenekoa izan ezik, istorioa zabalik utziko duen orrialde hori. Irakurri; gustuko izango duzue.

Rafa L.






DV-n azaldutako iruzkina:

2015-08-01

TXINAKO KOADERNOAREN MISTERIOA















Voltaire kaleko abenturak – 6
TXINAKO KOADERNOAREN MISTERIOA
P. Baccalario
(Mezulari, 2013)


            Theophile Brocard liburu-saltzailea hil egin da. Bere emazteak salduko ditu dendako guztiak. Barduchon gazteak erosi ditu hango liburuak eta Annettek topatuko du koaderno berezia –liburu-saltzailearen egunerokoa dena– material haren guztiaren artean.

            Barduchon andreak azokan bilduko duen informazioarekin, Valentinek Leopold Bocardekin –hildakoaren anaiarekin– izandako elkarrizketan lortutakoarekin eta beste hainbatekin Theophile Brocardek nobleziaren partaidea izateko grinaren berri izango dute Voltaire kaleko ikerlariek. Kasua argitu eta poliziaren esku utziko dituzte gaizkileak

            Volataire kalekoen abentura guztietan azaldutako gako eta pasarteak izango ditu honek ere: Valentine kazetariaren laguntza “profesionala”, Victorren gaizkileen saltsen ezaguera ezinbestekoa, Barduchon andrearen informazio zorrotzak eta bileretako egindako gozoki apartak, eta Barduchon gaztearen “bi zaldikoan” egindako jazarpen eroak.


            Betiko osagaiekin abentura berri eta erakargarria osatu du oraingoan ere egileak, irakurketa arina, atsegina eta harrapatuko zaituena. Gustura irakurriko duzu.

Rafa L.


2015-07-25

GIZON GOGORRAREN SEKRETUA








GIZON GOGORRAREN SEKRETUA
Xabier / Martin Etxeberria
(Elkar 2015)





            Reynald Harreguy –Erre, denentzat– poligono industrialeko lliburu-biltegi batean bizi da ia klandestinoki. Zailtasunetan dabilen Laminados lantegiko lapurretaren biharamunean Gorria –sindikalista borrokalaria– arbolan zintzilik azalduko da. Errek, justu gau hartan sekulako aitzurra harrapatuta, ez ditu bezperakoak gogoratzen eta beldur da  bera ote den hiltzailea. Joseba –Jota– lagun hartuta, kasua argitzeko lanetan hasi da Erre, bere burua lasaitzeko gehienbat. Bidean izua, zoriona, benetako adiskidetasuna, M sexu-langilearen maitasuna eta beste hainbat biziko ditu.

            Pertsonaiak eta akzioa ez dira oso sinesgarriak, baina horrek ez du axola handirik eta oso dinamikoa egiten zaigu saltorik gabe kontatutako istorioa. Elkarrekin ondo lotutako pasarte motzetan ematen zaigu kontakizuna. Hizkera batzuetan gordintxoa da eta politikoki ez zuzena, baina bizi-bizia beti .Pertsonaia-klase asko azalduta, azaletik bada ere, gai ugari ukituko dira: enpresari dirugoseak, mafiak, sindikalgintza ustela, polizia barneko gorabeherak, erdipurdiko editorialak, marginalitatea…


            Mozorro garaian burutzen da ekintza eta hasieran umoretsu eta irri giroan hasten bada ere, bukaerako ihauteri parranda basatiek uzten ohi diguten gorputzaldi txarra eta sentipen nahasiak eragingo dizkigu kontakizunak.

Rafa L.




Elkarrizketa Euskadi Irratian: 

2015-07-16

TANGERREKO AMETSAK



















TANGERKO AMETSAK
Jon Arretxe
(Erein, 2011)

Jon Arretxek azken liburuetan erabili izan duen formularen ildotik egin du Tangerko ametsak nobelan ere: trama beltza + bidaia. Hobe nahian Europara egin beharreko ibilbidean Maliko eta, oro har, Afrika beltzeko gazteak nahiko errazki iritsiko dira Maroco itsasertzera, baina Europarako saltoa lan nekezagoa izango da. Hau da Moussa gure protagonistaren kasua, Bamakotik iritsitako gaztea beste hainbatekin bilduko da Tangerren bere aukeraren zain. Norbaitek ez du hau begi onez ikusi eta zuzenean “garbiketa sakona” egitea erabaki du.
Nobela honetan, ordea, hildakoek ez dute inoren jakin-mina piztuko eta inor ez da hilketekin arduratuko.
Bukaeran istorioak salto egiten du patua, aztikeria eta misterioaren aldera. Eta zoritxarra saihestu ezinezkoa denaren zapore garratza utziko digu kontakizunak.

Arretxeren aurreko liburuetan zeukana baino pisu gutxiago du “gidarenak” azken liburu honetan. Apika bidaiarientzako aholkutzat har daitezkeenek garrantzia handiagoa dute Tangerko leku aurkezpenak baino. Aurreko beste liburuetan erabili izan duen umoretik ez dugu ikusi kontakizunean; izan ere, egoerak ere ez dira oso jai girokoak.
 Agian gai gehiegi ikutu nahi izanak intentsitatea kendu die guztiei eta, itxura, axaletik landuta geratu dira. Emakumeen sexu-esplotazioa, ume gaixoen egoera tamalgarria, pateren mafiak, poliziaren ustelkeria, turista “zintzoak” eta “gaiztoak”… ez dugu oso argi ikusten zein den idazleak gehien azpimarratu nahiko lukeen gaia.
Linealki kontatuta dagoen istorio batean, txertatu egiten dira hilabete batzuk geroago gertatuko denaren flash modukoak, oso azkenean bi azpistorioren arteko zerikusia argituz.
Pertsonaiak ondo taxututakoak dira eta sinesgarriak egiten zaizkigu. Beharbada, supituki Fatimari protagonista papera kentzen dion Laurari buruzko zerbait gehiago jakin nahiko genuke.


Erraz eta gustura irrakurtzen den nobela da. Oso aldatuta ikusi dut idazlea: serioago, tristeago. Irakurri, merezi du-eta.

(Liburu hau, Toure-ren trilogia baino lehenagokoa da)

Rafa L.




2015-07-12

VIOLET PARK-EN BIDETIK





VIOLET PARK-EN BIDETIK
Jenny Valentine
(Alberdania, 2008)


            Bere lehenengo nobela honetan Jenny Valentinek Lucas gazte Londrestarraren berri emango digu. Lucas gazteak kasualitatez egingo du topo Violet Parken errautsekin. Zergatik oso ondo ez dakielarik, sentimendu bitxi batek lotuko ditu protagonista eta Violeta izandakoa. Gaztea pianistaren nondik norako guztiak argitzeko abenturan murgilduko da.
            Etxetik alde egin duen aitarenak ere argituko ditu. Prozesuan hasi, eta heldu egingo da Lucas. Ume sinesbera izateari utzi eta nagusien munduko etsipen eta ezintasuna egingo dira Lucasen jabe.
            “Horixe da, itxura denez, hazten garenean egiten duguna: nahiko ez genukeen gauzei aurre egin eta onartu inor ez dela izaten uste dugun modukoa, askotan ezta antzekoa ere”.
            Lucasen barne bidaia honen kontakizunean eta akzio pasarte urrien artean, egileak protagonistaren gizarteari, amodioari eta-betez ere- familiakoari buruzko ideia fresko, ezohizko eta zirikatzaileak eskainiko dizkigu. Ikuspegi umoretsua, baina aldi berean zorrotz eta mingotsa ere.

            Oso irakurketa entretenigarria. Guztiz gomendagarria heldu nahi duten gaztetxoentzat (zer jandilaje klasearekin bizi behar izango duten erakutsiko diena), eta askotan gazteak beti ume gisa tratatzeko tentazioa dugun helduontzat ere gomendagarri.

Rafa L.


2015-07-09

KAMOREN IHESALDIA









KAMOREN IHESALDIA
D. Pennac
(Elkar-Branka, 1998)


            Mutiko ameslaria da Kamo. Bere amak lagun batzuen etxean utzi du, bere erroen bila abiatu baita bidaian. Kamo eta bere lagunak, abentura sinple eta sentiberatasunez betetakoak bizi izango dituzte, Kamok istripua izan arte. Koman egongo da Kamo, eta bere arimak bidaia handia egingo du egokiera hau aprobetxatuta; bere arbasoenganako bidaia, bere birraitonarekin bat egiteraino.

            Oso liburu eta kapitulu laburretan, sentimendu handien berri emango zaigu. Adiskidetasun sakonaren berri, gorrotorik gabeko saminaren berri, guraso eta seme-alaben arteko erlazio osatu eta libreen berri emango zaigu. Hau dena, Pennac-ek ohi duen tonu intimista, goxo, apalean.


            Azaletik liburu erraza irudituko bazaizu, pentsarazi egingo dizuna da. Emozionatzekoa. Merezi duen liburua.

Rafa L.

2015-07-08

KALIFORNIAKO NESKAK


KALIFORNIAKO NESKAK
Josemari Iturralde
(Ibaizabal, 2000)


            Anuxka, Ainhoa eta Risky Amerikara doaz oraingoan. Udan ingelesa ikasteko asmoz joango dira Kaliforniara eta hango bizimoduaren eta gazte jendearen bitxikeriak ezagutzeko parada izango dute. Une alaiak, festa girokoak, biziko ditu Anuxkak: latz eta larriago beste batzuk ere. Arraro egingo zaizkio gizarte aberats hartako giroa eta neska eta mutilen arteko harreman ohiturak. Azkenean onik bueltatuko dira denak etxera.

            Istorio bat beharrean, badirudi kapituluen bilduma dela liburua. Ez dago liburuan zehar kontakizuna gidatuko duen haririk eta osotasuna falta nabaria da. Pasadizoak nahikoa sinesgaitz –edo, gutxienez, arrotzak- egiten zaizkigu eta sorpresa handirik gabeko kapituluak metatuz osatzen da liburua.


            Risky eta lagunen liburuak irakurri izan duzuenok badakizue nolakoak diren. Honelako beste bat da hau. Ezin esan irrikitan irakurtzen den horietakoa denik!

Rafa L.  








2015-07-06

HLKETA LOKARTUA



HILKETA LOKARTUA
A. Christie
(Igela, 2008)


Gwenda eta Giles gazte ezkonberriak Inglaterrara datoz bizi izatera. Gwendak aukeratutako etxeak oroitzapenak esnaraziko dizkio eta gogora  ekarriko oso umetan izandako ikuspegi lazgarria, bere amaordearen hilketarena, alegia.
Hemen iragarki bat jarriz, han eta hor galdezka ibilita, eta Marple andereñoaren laguntza paregabeaz; bikote gazteak lortuko du urtetan ezkutuan eta ahaztuta zegoen hiltzailea agerian gera dadin.

Agatha Christieren beste liburu bat. Ez literatura puntakoena, baina bai denbora-pasa atsegina. Aurretik proposatu izan ditugun egile honen liburuak atsegin suertatu bazaizkizu, hau ere gustura irakurriko duzu.

Rafa L.